భార్యభర్త నీతి కథ

భార్యభర్త నీతి కథ – భాగం 1 దక్షిణ భారతంలోని ఒక చిన్న పల్లె — పచ్చని పొలాలు, పక్షుల కిలకిలరావాలు, ఉదయాన్నే కదిలే పల్లె జీవితం. ఆ గ్రామం పేరు మల్లారెడ్డి పల్లి. ఇక్కడే జీవించేవారు రమేష్ అనే యువకుడు, అతని భార్య సీత. రమేష్ సాధారణ కూలీ. ఉదయం సూర్యోదయానికి ముందే లేచి పొలాలకు వెళ్లి కష్టపడేవాడు. చెమట చిందించి సంపాదించిన దానితో రోజుకు రోజుకి బతుకును నెట్టుకునేవాడు. సీత మాత్రం ఇంటిని చక్కగా నడిపే, ప్రేమతో కదిలే స్త్రీ. ఆమె చేతుల వంట అంటే గ్రామంలో అందరికీ ఇష్టం. వారిద్దరికీ ఎక్కువ ఆస్తి లేదు, కాని మనసులో ఉన్న సంతోషం మాత్రం అమూల్యం. సాయంత్రం రమేష్ ఇంటికి వచ్చాక ఇద్దరూ బల్లమీద కూర్చుని తినడం, ఒకరికొకరు నవ్వుతూ మాట్లాడుకోవడం — అదే వారి సుఖం. ఒకసారి గ్రామంలో పంటలు దెబ్బతిన్నాయి. కూలీ పనులు తగ్గిపోయాయి. రమేష్ దొరికే చిన్న పనులు చేస్తూ జీవనాన్ని సాగించేవాడు. కానీ దారిద్ర్యం మాత్రం విడవలేదు. ఒక రాత్రి వర్షం కురుస్తూ ఉండగా రమేష్ ఆవేదనగా అన్నాడు — “సీతా, ఎంత కష్టపడ్డా మన జీవితంలో మార్పు లేదు. పొలాలు ఎండిపోతే మనం ఆకలితో తిప్పలు పడాలి. ఎప్పుడో ఒక రోజు మనం కూడా సుఖంగా జీవించగలమా?” సీత ప్రశాంతంగా విని, చిరునవ్వుతో అంది — “మన జీవితంలో సుఖం వస్తుంది రమేష్, కానీ దానికి మనం కష్టమే కాదు, ధైర్యం కూడా చూపాలి. కష్టమే మన స్నేహితుడు అయితే అదృష్టం మన వెంటే వస్తుంది.” ఆ మాటలు రమేష్ హృదయంలో చెరగని ముద్ర వేసాయి. తరువాతి రోజులు కఠినంగా గడిచినా రమేష్ తన పని పట్ల నిబద్ధత చూపించాడు. పొలాల్లో, గోదాముల్లో ఏ పని వచ్చినా చేయడానికి వెనకాడలేదు. సీత తన చేతులతో చిన్న చిన్న పిండివంటలు చేసి పక్క గ్రామ మార్కెట్‌లో అమ్మేది. ఇద్దరూ కలిసి జీవితం నడిపించేవారు. అలా ఒక రోజు, రమేష్ పని ముగించుకుని ఇంటికి వస్తున్నాడు. మార్గమధ్యంలో పాత రోడ్డుపై ఏదో మెరుస్తూ కనిపించింది. దగ్గరికి వెళ్ళి చూసాడు — ఒక బంగారు ఉంగరం! “ఇంత విలువైనది ఎవరిదో?” అనుకుంటూ, మనసులో ద్వంద్వం మొదలైంది. ఒక వైపు ఆర్థిక కష్టాలు — ఇంకొక వైపు సత్యం. “ఇది అమ్మేస్తే సీతకి కొత్త బట్టలు తెచ్చి, అప్పు తీర్చవచ్చు” అని ఆలోచన వచ్చింది. కానీ వెంటనే మరో ఆలోచన — “ఇది ఎవరిదో దొరక్కుండా పోతుందేమో.” ఇంటి చేరి సీతకు చూపించాడు. “చూడమ్మా సీతా, రోడ్డుపై దొరికింది. ఇది మన అదృష్టం కాదా?” అని చిరునవ్వు చిందించాడు. సీత ఆశ్చర్యంతో చూసి అంది — “రమేష్, దొరికిందని మనం దానిని స్వంతం చేసుకోలేము. ఎవరో కోల్పోయినది ఇది. మనకు దొరికిందంటే పరీక్ష వచ్చినట్టే. మనం సత్యాన్ని పాటిస్తే దేవుడు మనకు మరింత మంచి ఇస్తాడు.” రమేష్ కొద్దిసేపు మౌనంగా నిలబడ్డాడు. సీత మాటల్లో నిజం ఉంది. “అలాగే చేద్దాం,” అని చెప్పి ఉంగరాన్ని జాగ్రత్తగా clothలో కట్టాడు. మరుసటి రోజు ఇద్దరూ కలిసి గ్రామ పోలీస్ స్టేషన్‌కి వెళ్లి ఇచ్చారు. పోలీసు అధికారి ఆశ్చర్యపోయాడు — “ఇంత నిజాయితీ చూపించే వారు ఇంతకాలం తర్వాత కనబడుతున్నారు. చాలా మంది ఇలాంటి వస్తువులు తమకే చేసుకుంటారు,” అని మెచ్చుకున్నాడు. సీత నవ్వుతూ అంది — “మాకు కావలసిందల్లా మనసు ప్రశాంతంగా ఉండటం సార్, దానికంటే గొప్ప సంపద లేదు.” ఆ మాటలతో వారిద్దరూ ఇంటికి తిరిగి వచ్చారు. తదుపరి రోజుల్లో కూడా రమేష్ సాధారణంగా తన పనిని కొనసాగించాడు. కానీ గ్రామంలో మాత్రం ఈ విషయం చర్చగా మారింది — “రమేష్, సీత లాంటి దంపతులు ఉన్నంత కాలం మన గ్రామానికి శుభం ఉంటుంది,” అని పెద్దలు చెప్పారు. మరి, ఆ ఉంగరం అసలు ఎవరిదీ? అది జమీందారు వెంకటరమయ్య అనే ధనవంతుడిది. అతను నగరానికి వెళ్తూ రోడ్డుమీద ఎక్కడో కోల్పోయాడు. ఉంగరం తిరిగి దొరకదేమోనని ఆశ మానేసిన అతనికి పోలీసు అధికారులు సమాచారం ఇచ్చారు. వెంకటరమయ్య ఆశ్చర్యపోయాడు — “ఇంత ఖరీదైన ఉంగరం ఎవరో ఇచ్చేశారంటే వారు నిజంగా మహానుభావులు.” వెంటనే ఆ దంపతులను తన బంగ్లాకు పిలిపించాడు. అక్కడ రమేష్, సీత ఇద్దరూ తలదించుకుని నిలబడ్డారు. “మీరు నాకు నా ఉంగరం తిరిగి ఇచ్చారు. మీరు కోరితే మీ జీవితమంతా సుఖంగా ఉండేలా చేస్తాను. ఏం కావాలి?” అని జమీందారు ప్రశ్నించాడు. రమేష్ మౌనంగా ఉండగా, సీత నమ్రంగా అంది — “మాకు కావలసిందల్లా పని సర్. మన కష్టానికి గౌరవం దక్కాలి అంతే. దయచేసి నా భర్తకి మీ ఫారంలో పని ఇచ్చండి.” వెంకటరమయ్య సంతోషంతో అంగీకరించాడు. “మీ లాంటి నిజాయితీగల వాళ్లను నా దగ్గర ఉంచుకోవడం నాకు గౌరవం.” ఆ రోజు నుంచే రమేష్‌కు జమీందారు గోదాంలో స్థిరమైన పని లభించింది. జీతం కూడా మంచి స్థాయిలో ఉంది. సీతకు కొత్త ఆశలు పుట్టాయి. ఇంతకాలం వారు ఎదుర్కొన్న కష్టాలు ఇప్పుడు కొంచెం తగ్గినట్టుగా అనిపించింది. కానీ వారి సంతోషం కేవలం ఆర్థికంగా కాదు — మనసు ప్రశాంతంగా, సత్యమార్గంలో నడుస్తున్నామనే తృప్తి. ఆ రాత్రి సీత తలుపు దగ్గర కూర్చుని ఆకాశాన్ని చూస్తూ మౌనంగా అంది — “దేవుడా, మనకు ఇచ్చిన పరీక్షను మనం జయించాము. ఇప్పుడు మన జీవితం కొత్త దారిలో నడవాలి.” రమేష్ ఆ మాట విని చిరునవ్వు చిందించాడు — “నీ సత్యం, నీ ధైర్యం నేర్చుకోవాల్సినవే సీతా. నువ్వు ఉంటే ఏ కష్టం వచ్చినా నాకు భయం లేదు.” ఆ మాటలతో ఇద్దరూ ఒకరినొకరు చూసుకున్నారు. ఆ చూపుల్లో ప్రేమ, నమ్మకం, జీవితానికి కొత్త వెలుగు కనిపించింది.