ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਖੇਡ

ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਖੇਡ ਗਾਂਵ ਦੀ ਪਿੱਛਲੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣਾ ਘਰ ਸੀ। ਇਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਉਮਰ 70 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਆਇਆ। ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬੁਰਾ ਸੰਕੇਤ ਮਿਲਿਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਆਖਰੀ ਸਮਾਂ ਨੇੜੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਲਿਆ। ਇਕ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹਾਦਸਾ ਹੋਇਆ। ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਅਚਾਨਕ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪਿਆ ਤੇ ਉਹ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਗਿਆ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਉਸਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਸੋਗ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਗਏ। ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਬੁਜ਼ੁਰਗ ਦਾ ਨਿਧਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਬਲਕਿ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਆਧਾਰ ਦਾ ਖਤਮ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਪਰ ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸੱਚਾਈ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ। ਉਸ ਦੇ ਬੁਜ਼ੁਰਗ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਾਬਾ ਨੇ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਚੁਪਕਮਾਈ ਕਰਕੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਲਿਆ। ਬਾਬਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਹਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਕੁਝ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਲੋਕ ਬਾਹਰੋਂ ਜੋ ਦਿਸਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਅੰਦਰੋਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਬੋਝ ਝੱਲ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।