pagibig

Sa gitna ng maingay at masikip na lungsod ng Maynila, sa isang maliit na apartment na may tanaw sa naglalakihang gusali, naninirahan si Anya. Isang dalagang may pusong puno ng pag-asa at pananabik sa pag-ibig. Mula pagkabata, naniniwala siya sa mga kwentong engkantada, sa mga prinsipe at prinsesa na nagmamahalan hanggang sa wakas ng panahon. Ngunit ang katotohanan ay mas malupit kaysa sa mga kwento. Naging malapit siya kay Miguel, isang binata na nakilala niya sa isang volunteer program. Mabait, matalino, at may magandang ngiti si Miguel. Unti-unting nabuo ang pagtingin ni Anya sa binata. Araw-araw, nagiging mas malalim ang kanyang pagmamahal. Sinusulat niya ito sa kanyang diary, sa mga tula, at sa mga kantang kanyang kinakanta sa kanyang sarili. Ngunit ang pag-ibig ni Anya ay isang panig. Hindi niya alam kung mayroon siyang pag-asa kay Miguel. Minsan, nakikita niya ang pagngiti ni Miguel sa iba, ang pagtawa niya sa mga biro ng ibang babae. Naramdaman niya ang matinding sakit, ang pagbagsak ng kanyang mundo. Ngunit patuloy siyang umaasa. Umaasa na balang araw, mapapansin siya ni Miguel. Isang araw, nakita niya si Miguel na may kasamang ibang babae. Magkahawak ang kanilang mga kamay. Nakita niya ang ningning sa mga mata ni Miguel na hindi niya naranasan. Doon, tuluyan nang nabasag ang puso ni Anya. Ang sakit ay tila isang kutsilyo na tumutusok sa kanyang kalooban. Umuwi si Anya na umiiyak. Sinulat niya ang lahat ng kanyang nararamdaman sa kanyang diary. Ang mga salita ay tila mga luha na nagbabadya sa kanyang mga mata. Ngunit sa gitna ng kanyang kalungkutan, may isang bagay na natuklasan niya. Natuklasan niya ang kanyang lakas. Ang kanyang kakayahang magmahal, ang kanyang kakayahang umasa, ang kanyang kakayahang tumayo sa sarili niyang mga paa. Hindi man siya minahal ni Miguel, hindi iyon nangangahulugan na hindi siya karapat-dapat magmahal at mahalin. Ang kanyang pag-ibig ay hindi nawala, bagkus ay naging mas malakas. Naging inspirasyon ito sa kanya para maging mas mabuting tao, para makamit ang kanyang mga pangarap, para mahalin ang kanyang sarili. Sa paglipas ng panahon, nakilala niya si David. Isang taong nagmamahal sa kanya ng buong-buo. Isang taong nagpahalaga sa kanya, hindi dahil sa kanyang ganda o kayamanan, kundi dahil sa kanyang pagkatao. Sa piling ni David, natagpuan ni Anya ang tunay na pag-ibig, ang pag-ibig na kanyang pinangarap. Ang pag-ibig na hindi panig, kundi magkasama, magkahawak ang mga kamay, hanggang sa wakas ng panahon. Ang kwento ni Anya ay isang paalala na hindi lahat ng pag-ibig ay may masayang wakas. Ngunit ang pag-ibig ay hindi lamang tungkol sa pagtanggap ng pagmamahal, kundi ang pagmamahal din sa sarili. Ang pag-ibig ay isang paglalakbay, isang pagsubok, at isang pag-asa. At sa huli, ang tunay na pag-ibig ay laging naghihintay sa tamang panahon at sa tamang tao.