ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ, ਪਿੰਡ ਦੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਅਜੀਬੋ-ਗਰੀਬ ਬਦਲਾਵ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵਸ ਗਈ ਸੀ ਜੋ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਵੱਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਬਾਬਾ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚੋਂ ਰਾਤ ਦੇ ਸਾਥੀਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣੀ ਜਾਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਕਈ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਕਦੇ ਬਾਬਾ ਦੀ ਹੰਝਾਂਵਾਲੀ ਹੱਸਣ ਅਤੇ ਕਦੇ ਅਜੀਬੀ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਕ ਰਾਤ ਬਾਲਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹੌਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਬਾਬਾ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣਗਾ। ਉਸਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਸੀ ਕਿ ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਈ ਅਨੁਤਰੀਤ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਸਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਜਦੋਂ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਤਾਂ ਰਾਤ ਦਾ ਸੂਨਪਨ ਅਤੇ ਚਾਨਣ ਦੀ ਹਲਕੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਉਹਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਡਰ ਵਸਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਜੇਬ 'ਚੋਂ ਬਾਬਾ ਦੀ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਤਸਵੀਰ ਕੱਢੀ, ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਇੱਕ ਹਲਕੀ ਹਵਾ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਨਿਕਲਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਘਰ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬੰਦ ਸੀ। ਬਾਲਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੰਦਰ ਵਧਿਆ। ਘਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਖਰਾਬ ਸੀ, ਜਗ੍ਹਾ-ਜਗ੍ਹਾ ਧੂੜ ਅਤੇ ਪਤੇ ਪਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਨੋਟ ਕੀਤੀ—ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ ਨਾਲੀਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹਥ ਨਾਲ ਬਣੀ ਚਿਹਰੇ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਖੁਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਜਾਣ-ਬੂਝ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ। ਅਚਾਨਕ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਬਕਸਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਬਾਬਾ ਦੇ ਸੌਣ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਸੀ। ਬਾਲਾ ਨੇ ਬਕਸਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਅੰਦਰੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੁਰਾਣੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਦਾ ਢੇਰ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਤੇ ਚਿੱਠੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬਾਬਾ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਅਜੀਬ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਲਿਆਈਆਂ ਸਨ। ਇਕ ਚਿੱਠੀ ਨੇ ਬਾਲਾ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ: "ਬਾਬਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰਾਜ ਜਾਣ ਲਏ ਹਨ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬਲਕਿ ਪਿੰਡ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਰਖਵਾਲਾ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ, ਜਦ ਉਹ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਉਹ ਰਾਜ ਜਿੰਦਾ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੇ ਇਹ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਛੁਪੇ ਰਹੇ, ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਬਰਬਾਦੀ ਦੇ ਰਾਹ 'ਤੇ ਚੱਲ ਪਏਗਾ।" ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਾਲਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਹੱਥ ਕਾਂਪਣ ਲੱਗੇ। ਕੀ ਇਹ ਬਾਬਾ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਕੌਣੀ ਆਖਰੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਸੀ?
Please log in to comment.
