Ang Pasahero

Hindi ako madaling matakot. Lumaki ako sa Maynila—sanay sa gulo, sanay sa ingay, sanay sa mga kwento ng multo at aswang na palaging isinasantabi dahil mas nakakatakot naman talaga ang buhay. Pero may isang gabi… isang gabi na kahit ilang taon na ang lumipas, hindi ko pa rin mabura sa isip ko. Galing akong trabaho noon, mga bandang alas-diyes ng gabi. Nag-overtime ako, kaya halos wala nang jeep na bumabiyahe. Nakatayo ako sa ilalim ng poste malapit sa isang luma at halos abandonadong kanto sa may bandang Sta. Mesa. Buti na lang may parating na jeep, may karatula pa ng “Cubao”. Sumakay ako agad. May apat na pasahero sa loob. Tahimik. Wala man lang nag-uusap, parang mga estatwa. Napansin ko agad na sobrang lamig sa loob kahit walang aircon. Akala ko siguro pagod lang ako kaya parang kakaiba ang pakiramdam ko. Umupo ako sa dulo, malapit sa likod ng driver. Habang umaandar kami, dun ko napansin. Yung isa sa mga pasahero, babae, nakaputing dress na parang hindi bagay sa ganung oras. Hindi siya gumagalaw. As in, hindi talaga. Akala mo litrato lang na nakaupo. Tapos yung buhok niya, basang-basa. Pero walang ulan. Pinilit kong huwag tumingin, pero ang hirap, kasi parang may mali. Parang may kulang… o sobra. Maya-maya, huminto ang jeep. May sumakay—lalaki, mukhang normal, pero hindi siya naupo. Tumayo lang siya sa gitna ng jeep, tapos nagsalita. “Sobra na kayo.” Napatingin ako sa kanya, sabay lingon sa paligid. Lima kami kanina. Ako, apat na “pasahero”. Tapos siya, anim. Pero ang jeep, pangwalo lang ang maximum. Tumingin yung driver sa rearview mirror, tapos biglang bumigat yung paligid. Tumigil ang makina kahit hindi pa kami nasa destinasyon. Pumikit yung mga pasahero, sabay-sabay. Tapos yung babae—yung nakaputi—unti-unting lumingon sa akin. Hindi ko alam kung anong klaseng tingin ‘yon. Wala siyang mata. Walang mukha. Pero ramdam ko na ako yung tinitingnan niya. Mabilis akong tumalon palabas ng jeep kahit hindi pa humihinto nang maayos. Tumakbo ako, hindi ko na alam kung saan ako papunta. Basta palayo. Kinabukasan, nabalitaan ko: may naaksidenteng jeep sa mismong rutang dinaanan ko. Walang nakaligtas. Walo raw ang bangkay. Pero ayon sa drayber na natagpuan pa raw na humihinga—lima lang ang pasahero niya nung umalis sila sa terminal.