Yūrei: Multong Nakalugay ang Buhok

Simula pagkabata, may isa na akong kinatatakutan: babaeng multo na may mahabang buhok, nakaputi, at walang mukha. Alam ko, gasgas na. Pero iba ang sa panaginip ko. Hindi siya sumisigaw. Hindi siya gumagalaw. Nakatayo lang siya. Sa paanan ng kama ko. Gabi-gabi. Simula pa noong pito ako. Hanggang sa tumigil siya. Nawala siya bigla nang mag-binata ako. Akala ko, iniwan na niya ako. Pero hindi pala siya nawala. Nag-antay lang siya. --- Nung namatay si Tita Elsa — ang tiyahin kong matandang dalaga na kilala sa baryo dahil sa pagiging albularyo — sa kanya naiwan ang lumang bahay sa tabing-lawa. Walang gustong tumira ro’n. Kaya nang ako’y na-assign sa kalapit na bayan dahil sa trabaho, ako ang naglakas-loob. Tahimik sa umpisa. Pero nung ikatlong gabi… bumalik siya. Hindi ko agad siya nakita. Narinig ko muna. Tulo ng tubig. Mula sa kisame. Patak. Isa lang. Pero walang tumutulo. At pagtingin ko sa salamin… Nasa likod ko siya. Yun pa rin ang hitsura niya — puting-puti ang damit, nakalugay ang buhok na itim at basa. Pero ngayon, may mukha na siya. Wala siyang mata. Pero bukas ang kanyang bibig. Hindi normal — parang nakanga-nga ng ubod ng laki, hanggang tenga, hanggang batok. At may narinig akong boses na parang lumalabas sa kanya. Hindi galing sa bunganga. Galing sa utak ko. “Bumalik ka para sa akin…” Doon ko naalala ang panaginip ko nung bata ako. Na hindi ko lang pala siya nakita — Naipangako ko sa kanya na babalikan ko siya. Bago pa ako magising sa kaluskos ng sarili kong sigaw, nakita ko siya lumapit. Hinila niya ang sarili niya sa kama. Hinaplos niya ang pisngi ko. At bago ako mawalan ng malay, may ibinulong siyang pangalan ko — pero hindi ko pa ito alam hanggang ngayon. Pagkagising ko, may sugat ang dibdib ko. Parang pinunit ng matulis na kuko. --- Simula noon, kahit saan ako lumipat… May patak ng tubig sa kisame. Walang dahilan. At sa tuwing matutulog ako, may malamig na daliring humahaplos sa noo ko. Minsan, ramdam ko pa ang buhok niya sa pisngi ko — basa, mabigat, parang hindi sa tao. At bawat gabi, bago ako pumikit, naririnig ko siya ulit. “Bumalik ka para sa akin…” Multo siya. Yūrei. Hindi dahil patay siya. Kundi dahil may paghihiganti siyang hindi pa natutupad. At ako lang ang nakalimot. Pero siya — hindi.