May isang batang babae na ang pangalan ay Lia. Lumaki siya sa isang maliit na bahay sa tabi ng dagat, kasama ang kanyang ina, si Aling Teresa. Si Lia ay isang mapagmahal na anak at lumaki siyang tinuruan ng kanyang ina ng kahalagahan ng pamilya, pagkalinga, at pasensya. Bawat araw, tuwing maghapon, tinutulungan niya ang kanyang ina sa mga gawaing bahay at sa pangangalaga ng kanilang taniman ng gulay. Ang buhay ni Lia at ng kanyang ina ay hindi madali. Puno ng sakripisyo at hirap, pero hindi iyon naging hadlang kay Lia upang ipadama ang kanyang pagmamahal at suporta sa ina. Kailangan nilang magtulungan para mabuhay, kaya’t kahit bata pa siya, hindi na siya umaasa sa mga magagarang bagay. Ang pinakaimportanteng bagay para kay Lia ay ang masiguro niyang komportable at masaya ang kanyang ina. Isang araw, nagkasakit si Aling Teresa. Hindi ito maganda, at kailangan ng masusing pangangalaga. Nawala sa isip ni Lia ang mga pangarap at simpleng kasiyahan. Sa kabila ng mga sakripisyo, hindi siya nagdalawang isip na mag-alaga sa kanyang ina. Nagigising siya sa kalagitnaan ng gabi upang magbigay ng gamot, maghanda ng pagkain, at tiyakin na komportable ang kanyang ina. Habang ang kanyang mga kaibigan ay naglalaro at nag-eenjoy, si Lia ay nakatutok sa pagpapagaling ng kanyang ina, nang hindi nagrereklamo. Dahil sa mga sakripisyong ito, nagpasalamat si Aling Teresa kay Lia sa bawat araw na inaalagaan siya ng kanyang anak. “Hindi mo lang ako pinapakita ng pagmamahal, anak. Ipinapakita mo sa akin ang tunay na kahulugan ng pagiging anak,” wika ni Aling Teresa isang gabi, habang magkasama silang nag-uusap sa ilalim ng liwanag ng buwan. Dahil sa pagmamahal ni Lia, unti-unting bumuti ang kalusugan ni Aling Teresa. Masaya si Lia na makita ang kanyang ina na mas maligaya at mas malusog. Ang mga sakripisyo niya ay nagbunga ng mas malalim na pagmamahalan at koneksyon sa pagitan nilang mag-ina. Sa paglipas ng mga taon, hindi nagbago ang pagmamahal ni Lia sa kanyang ina. Siya ay nagsikap, nag-aral, at nagtulungan sila upang mapabuti ang kanilang buhay. Kahit na siya ay nagkaroon ng sariling pamilya, hindi pa rin niya kinalimutan ang sakripisyo at pagmamahal ng kanyang ina. Pinagpatuloy ni Lia ang pag-aaruga at pagtulong sa kanyang ina, at pinapakita niya ito sa mga anak niya bilang halimbawa ng tunay na pagmamahal at dedikasyon sa pamilya. Si Lia ay naging isang huwaran ng mapagmahal na anak, at patuloy na pinapakita sa mundo na ang pagmamahal at pag-aalaga sa mga magulang ay walang kapantay na halaga.
Please log in to comment.
