"OLE-OLE"

Sa isang lumang apartment sa Maynila, may isang kwarto na laging inuupahan pero hindi kailanman tumatagal ang mga umuupa. Ayon sa mga tsismis ng mga kapitbahay, kakaiba raw ang nangyayari tuwing hatinggabi sa banyong katapat ng silid na iyon. Isang araw, lumipat si Rina, isang call center agent, sa naturang apartment. Wala siyang pakialam sa mga sabi-sabi, sanay na siya sa mga kwento ng multo—o ‘yun ang akala niya. Isang gabi, bandang alas-dos ng madaling araw, habang pauwi siya mula sa trabaho, nakaramdam siya ng matinding tawag ng kalikasan. Tahimik ang buong gusali, at malamig ang hangin. Pumasok siya sa CR sa dulo ng pasilyo. Habang nakaupo siya, may narinig siyang mahina—napakahinang boses ng babae, tila galing sa kisame: "Ole... ole..." Napapitlag si Rina. "Baka guni-guni lang," bulong niya sa sarili. Pero muling narinig ang boses, mas malinaw, mas malamig: "Ole... ole..." Nangangalog ang tuhod niya. Napansin niyang tila may tubig na tumutulo mula sa kisame. Nanginginig, dahan-dahan siyang tumingala. At doon niya nakita—ang mukha ng isang babae, baliktad ang ulo, nakadikit sa kisame, nakangiti. Mapuputla ang mata, duguan ang bibig, at paulit-ulit ang bulong: "Ole... ole... tingin ka lang." Tumakbo si Rina palabas, ngunit pagtingin niya sa salamin sa pinto, ang repleksyon niya ay hindi siya—kundi ang babae sa kisame. Mula noon, wala nang nakakita kay Rina. Ngunit gabi-gabi, tuwing alas-dos, may maririnig na bulong mula sa banyong iyon: "Ole... ole..." At kapag sinunod mong tumingala—baka ikaw na ang susunod.