ako si jocely Pangalawa sa magkapatid 5 kami magkapatid 11 years palang ako noon nong pumunta Ang nanay ko sa maynila para mag trabaho ako ung naiwan para mag alaga sa mga kapatid ko subrang Hirap nang Buhay Namin sa probensya noon pag di ka nag hanap Buhay Wala kang kakainin lumipas Ang Isang buan nakakausap pa Namin ung aming nanay at nag susulat sya para sa amin. at sumunod na buan unti unti na bihira na sya mag sulat at magpadala para sa amin nag alala Ang tatay ko Kong ano nang yayare aming inay bakit di na sya napapadala nang sulat at Kong tatawag man kami sa telepono Wala rin sumasagot di kami tumigil na tumawag sa kanya kahit pa balik balik kami noon sa bayan para lng maka tawag sa kanya pero Bigo parin kami makausap si inay.. unti unti narin nawawalan nang pag asa Ang tatay Kaya simula noon walang araw na Hindi sya naglalasing dumating sa time napapalo na nya kami pag mainit Ang kanyang ulo nag aaral din ako noon sa elementarya lagi naiiwan ung ibang kapatid ko sa bahay kulang rin sinasahod nang tatay ko para sa gastusin at pag kain Namin sa araw araw dahil sa kanyang paglalasing kaya naawa ako sa mga kapatid ko na pilitan ako tumigil sa pag aaral para mag trabaho sa tubuhan nag pasya rin Ang tatay ko na sundan sa maynila para hanapin si inay.. andoon na si papa sa manila di rin sya nakakapagpadala dahil wala pa Syang trabaho naiwan kaming magkakapatid sa aming tahanan.namuhay na kami lng dahil subrang Hirap magtrabaho sa tubuhan sa murang idad pumasok ako bilang kasambahay at dahil mabait ang aking naging amo pumayag Syang mag working student ako sa kanila di rin naging madali Ang lahat lagi ko naiisip ang aking inay bakit ganun Wala kahit Isang. niha niho Wala Balita sa kanya di nagsusulat o kinakamosta kami lagi sinasabi nang ibang tao na nag asawa na raw Ang inay at di na babalik lumipas pa ibang araw dinalaw ko ung aking mga kapatid para Kamostahin naawa ako subra sa aking mga kapatid subrang liit pa nila para maranasan Ang hirap sa Buhay Ang magugutom iniwan ko sila sa aming Lola di ko rin akalain na kahit kapamilya Namin kaya kaming tiisin pabayaan. di parin sapat ung sinasahod ko sa trabaho para sa pangkain nila napipilitan sila mag banat nang buto para maka kain lng kaya nagalit ako sa aking nanay Kong bakit nararanasan Namin sa murang idad Lalo nang Ang mga kapatid Kong maliit pa. naawa ako subra sa aking mga kapatid naiingit ako sa mga bata na meron nag aaruga sa kanila meron Silang inay sa tuwing umuwi sa bahay sabi ko sa sarili ko sulatan ko kaya ulit Ang aking inay baka sakali na matangap nya Ang aking sulat sa kanya.. nakalaman Doon Kong ung nang Yayare sa amin nong Wala sya at hiling ko na umuwi na sya para sa aking mga kapatid Nagdadasal ako sa Panginoon na pauwiin nya lng aking inay di ako magtatanim nang sama nang loob at Galit sa inay. pinagingan ako nang Panginoon Isang raw habang NASA trabaho ako my tumawag sa akin sabi ko Hello sino po sila? at sumagot anak ako ito nanay mo anak natangap ko ung sulat mo patawarin mo Ako anak Kamosta maga Kapatid mo? uuwi na ako anak nagkita na kami nang tatay mo! subrang saya ko noon lahat nang Galit at puot sa aking Puso ay nawala gaya nang pangako ko sa Panginoon Hindi ako nag tanim nang sama nang loob at Galit sa aking Puso Pinatawad ko na sila Ang mahalaga magkasama na kami at mabuo ulit Ang aming pamilya at meron na kaming Ina sa Aming tahanan at uuwian. After 9years nang masaya na kami mag Kasama sa Isang Bahay. Panatag narin aking Puso at masaya . Ito Ang aking kwento
Please log in to comment.
