It's been 3 years pero lahat ng masasakit na ala ala andito pa den. Muli akong bumaling sa puntod ng anak ko. My baby moon. Bahagya kong pinahid ang mga luhang tumulo sa mata ko. "Hindi na ako muling iiyak at maniniwala sa mga taong nasa paligid ko " Muli kong isinoot ang sunglasses ko at bumalik sa kotseng nakaparada sa di kalayuan. "Babawiin ko lahat ng dapat sa akin at ang dapat para sa anak ko. Pagsisisihan nila lahat ng kawalanghiyaang ginawa nila sa akin.At sisiguraduhin kong magbabayad silang lahat. Lahat ng taong umapi at nagpahirap sa akin. " fast forward... "Good evening madam Avy, kanina pa po sila nag aantay sa conference room " bungad sa akin ng assistant ko tumango naman ako at dumeretso sa conference room . Muli akong huminga ng malalim at confident na pumasok doon. lahat ng mga matang mapang lait noon ay napalitan ng pagkabigla. Hindi ba sila makapaniwala? na sila naman ang magmamakaawa sa akin ngayon? Humanda kayong lahat. "Avegail? anong ginagawa mo dito? " Nakakunot na tanong ng aking asawa NOON. ASAWA KO NOON. "Why do you seem so surprised? Aren't you happy to see me after 3 years, my beloved husband? " may pang iinsulto sa mga tanong ko sa kanya "We are waiting for the CEO of this company, We need her" Sabat naman ng kabit nyang. tinaasaan ko sya ng kilay saka naglakad papunta sa upuan at naupo doon. saka tumawa ng bahagya at saka lumingon sa kanila. "so you've been waiting for me? I don't want to hear these words, go out! " Matalim ko silang tinignan. "Ganun na sa palagay nyo katanga ang tulad ko? Umalis na kayo At Hindi ko kayo kailangan. "
Please log in to comment.
