"Ang Mukha sa Salamin ng Antigo"

Alam mo yung pamahiin na huwag kang tititig nang matagal sa salamin sa dis-oras ng gabi? Noon, iniisip ko lang na pang-takot lang yun ng matatanda. Hanggang sa naranasan ko mismo kung bakit hindi dapat. Isang linggo bago ang Undas, pinadala ako ng tiyahin ko sa bahay nila sa isang liblib na baryo sa Quezon. Sabi niya, bantayan ko raw muna ang bahay habang wala sila. Wala naman akong problema roon—gusto ko nga ang tahimik. Pero may isang bagay sa bahay nila na agad kong napansin: isang malaking antigong salamin na may ukit ng mga dahon at mata sa gilid. Nasa mismong tapat ito ng hagdanan, at tuwing dumadaan ako roon, parang may malamig na hangin na dumadaan sa batok ko kahit sarado ang mga bintana. Una kong napansin na may mali nung ikatlong gabi. Habang naghuhugas ako ng pinggan, napatingin ako sa salamin. Sa salamin, nakita kong may babae sa likod ko. Pero paglingon ko, wala naman. Kinabukasan, may gasgas na sa leeg ko. Hindi ko alam kung saan galing. Pero gabi-gabi, may nangyayaring kakaiba. Mga hakbang sa itaas kahit wala naman akong kasama. Mga bulong na hindi ko maintindihan. At sa tuwing titingin ako sa salamin... may iba akong mukha. Hindi ko mukha. Pareho ng katawan, oo. Pero mas matalim ang ngiti, at pula ang mga mata. Tuwing lalapit ako sa salamin, gumagalaw siya ng kakaunti—parang ginagaya lang ako... pero laging may isa siyang kilos na nauuna. Parang gusto niyang siya na ang maging ako. Dinala ko ito kay Aling Esme, isang albularyang kapitbahay. Pagkakita niya sa salamin, nanlaki ang mata niya at halos itulak ako palabas. “Bakit nandito pa 'yan?! Hindi pa ba nila sinira ‘yan?” tanong niya. Doon ko nalaman: ang salamin pala ay pag-aari noon ng isang babae sa bayan na kilala sa pagiging espiritista. Namatay siyang bigla matapos ang isang orasyon—pero may sabi-sabi na hindi siya tuluyang nawala. Naiwan siya roon, sa salamin. Hinahanap ang susunod na katawan na pwedeng masapian. At ang pamahiin pala... babala. Dahil kapag tumitig ka nang matagal, binibigyan mo siya ng daan. Sinira namin ang salamin. Binasag. Ipinabaon. Pero sa huling gabing natulog ako sa bahay na ‘yon, napatingin ako sa salamin ng cellphone ko. At sa gilid ng screen... may isang mukha. Nakangiti. At hindi ako ‘yon.