"Iniwan Pero Hindi Kinalimutan"

Ako ay isinilang noong Setyembre 12, 2006, sa isang health center. Sa mga unang oras ng aking buhay, ang aking ina, na naghatid sa akin sa mundong ito, ay nagpaalam sa nurse na siya’y magpapahinga. Ngunit hindi na siya bumalik. Naiwan akong mag-isa, isang sanggol na walang magulang sa kanyang tabi. Ilang araw ang lumipas, at walang nag-aalaga sa akin. Ang mga nurse sa center ang naghanap ng paraan upang mahanap ang aking pamilya. Hanggang sa natunton nila ang aking lola, si Jessery. Tinawagan siya upang kunin ako. Ngunit ang unang tanaw niya sa akin ay puno ng lungkot at awa—ang aking mga mata ay sarado, natatabunan ng muta, ang ulo ko’y mas malaki kaysa sa normal. Sa kabila nito, kinupkop ako ng aking lola. Siya ang naging sandigan ko sa mga panahong iyon. Ngunit hindi rin tumigil ang aking ina. Binalikan niya ako at dinala sa lugar kung saan siya naroon. Nandoon din ang aking ama—isang sundalong marines na nagsisikap magbigay ng suporta para sa akin. Ngunit hindi nagtagal ang pagsasama nilang dalawa. Napag-alaman ng aking ama ang tunay na intensyon ng aking ina, na ginagamit siya para sa pera. Iniwan niya kami. Bilang isang musmos, ako’y nanatili sa piling ng aking ina habang siya’y nagtatrabaho. Ngunit sa mga panahong iyon, napabayaan niya ako. Wala akong sapat na aruga at pagmamahal. Hanggang sa dumating muli ang aking lola. Hindi niya maatim na makita akong ganito, kaya’t kinuha niya ako. Mula noon, siya na ang nag-alaga at nagpalaki sa akin. Sa bawat araw, ramdam ko ang hirap ng aking lola. Siya ang nagbuhos ng lahat ng kanyang pagmamahal, ang nagbigay ng lahat ng kulang sa akin. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi maitatangging may bakas ng kirot sa aking puso—isang tanong na paulit-ulit kong tinatanong sa sarili: Bakit ako iniwan? Bakit nila ako kinalimutan? Ang kuwento ko ay puno ng sakit, ngunit sa bawat hapdi, natutunan kong tumayo. Ang pagmamahal ng aking lola ang naging liwanag sa madilim kong simula. Ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, isang bagay ang malinaw: ang sakit ng paglimot ay habambuhay na dadalhin ng isang pusong naghahanap ng sagot.