May isang baryo sa gitna ng bundok, kung saan ang mga tao ay namumuhay ng tahimik at payapa. May isang tindahan sa gitna ng baryo na itinuturing na kakaiba. Sa tindahang ito matatagpuan ang isang salamin na hindi tulad ng iba. Malaki at matinis ang balangkas, may mga ukit na mistulang mga simbolo ng mga lumang panahon. Ang salamin ay tila may kakayahang makakita ng mga lihim ng puso ng bawat makakakita rito. Ang tindahang iyon ay pinapatakbo ng isang matandang babae, si Lola Maria, na kilala sa pagiging magaan ang loob, ngunit may kakaibang aura. Ayon sa mga tao, hindi lang siya basta tindera. Sinasabing siya ay may kakayahang makapagsabi ng hinaharap, ngunit may kapalit ang bawat tanong— isang kapalit na hindi mo kayang bayaran. Isang araw, isang binatang nagngangalang Ernesto ang dumaan sa tindahan ni Lola Maria. Siya ay isang masipag na manggagawa at madalas magtulungan sa mga gawaing bayan. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi siya mapakali— isang matinding takot na nagsimulang mag-ugat sa kanyang puso. Hindi siya kontento sa kung anong mayroon siya. Palagi niyang tinatanong ang sarili, "Ano pa ba ang kulang sa buhay ko? Bakit hindi ako sapat?" Siya ay pumasok sa tindahan at agad niyang tinanong si Lola Maria tungkol sa salamin. "Makikita mo ba ang aking hinaharap?" tanong ni Ernesto. Lola Maria ay ngumiti at tinanong siya, "Ibinabalik ba ng salamin ang iyong puso o ang iyong mga mata ang makakakita sa sarili mong kaluluwa?" Walang nakakaintindi kay Ernesto. Inisip niya na ito ay isang palasak na saloobin lamang ng matandang babae. Ngunit walang magawa si Ernesto kundi sumunod sa dalaga niyang nararamdaman at inisip, "Baka sa salamin ko makikita kung anong wala sa buhay ko." Pumayag si Lola Maria na siya'y tumingin sa salamin. Sa simula, wala siyang nakitang anuman. Ngunit pagkatapos ng ilang sandali, nagbago ang imahe sa salamin. Hindi na siya ang nakikita, kundi ang isang batang naglalakad sa kagubatan. Si Ernesto ay napansin na hindi siya ang tinitingnan ng salamin, kundi ang batang naglalakad na tila may pagdududa. Sa bawat hakbang ng batang iyon, si Ernesto ay nararamdaman ang takot na magmula sa dilim. Ang batang iyon ay tumingin sa kanya at nagsalita sa isang malumanay na tinig, "Kaya mo bang harapin ang iyong nakaraan, o nais mo pa bang patagilid lang at magtakip mata?" Bumalik ang imahe sa salamin, ngunit si Ernesto ay napamuti. Pakiramdam niya ay may tinatago siya sa kanyang sarili na hindi niya kayang tanggapin. Si Lola Maria ay nagtanong, "Ano ang nakita mo, Ernesto?" Si Ernesto ay nahirapan at sumagot, "Hindi ko kayang makita ang sarili ko. Parang natatakot ako sa aking nakaraan at ang mga bagay na hindi ko nais gawin o aminin." Lola Maria ay sumenyas sa kanya na lumapit. "Tulad ng salamin, ikaw rin ay may mga tinatagong bahagi. Ngunit hindi mo mababago ang nakaraan hangga't hindi mo ito tinatanggap. Ang takot mo sa iyong sarili ang siyang nagpapaalipin sa iyo." Ang matandang babae ay inalis ang takip ng salamin. "Ang tunay na tapang, Ernesto, ay hindi nakikita sa kung paano mo tinitingnan ang mundo, kundi kung paano mo tinatanggap ang iyong kaluluwa. Ang kapalit ng lahat ng mga tanong na mayroon ka ay ang kakayahang tanggapin ang iyong kahinaan." Maya-maya, nakita ni Ernesto ang salamin at naisip niya ang kanyang buhay—puno ng pagdududa, pagkatalo, at ang mga bagay na hindi niya kayang tanggapin. Ngunit sa mga mata ng salamin, natutunan niyang yakapin ang bawat bahagi ng kanyang sarili, pati na ang mga pagkatalo at pagkakamali. Dito niya napagtanto na ang aral na ipinapaabot sa kanya ng salamin ay hindi tungkol sa kung anong hinaharap ang makikita, kundi sa kung paano niya tatanggapin at patatawarin ang sarili mula sa lahat ng takot. Sa huli, umalis si Ernesto sa tindahan ng may bagong pananaw. Wala na siyang takot sa kanyang kaluluwa. Nais niyang magpatuloy sa buhay na hindi lang tinatanong ang hinaharap, kundi nakatayo sa mga hakbang na ginawa niya sa nakaraan. Aral: Minsan, ang tunay na takot ay hindi nasa mga bagay na wala pa, kundi sa mga bagay na hindi natin kayang tanggapin mula sa ating sarili.
Please log in to comment.
