Si Isabel ay isang magandang babae—walang kapantay ang kanyang alindog. Madalas siya makita sa baryo, palaging may kasamang mga tao na humahanga sa kanya, mga kalalakihang hindi matanggal ang tingin tuwing siya ay dumadaan. Maamo ang kanyang mga mata, makinis ang balat, at ang buhok niyang kasing-itim ng gabi ay laging nakatali ng maayos. Ngunit higit pa rito, ang aura niya ay tila nakakabighani, nakakaakit. Puno ng kumpiyansa, at parang wala nang makakatalo sa kanya. Kahit ang mga batang babae ay nagtataka kung paano siya laging maganda at kumikislap, hindi nila alam ang sikreto ni Isabel—isang sikreto na hindi nakikita ng mga mata ng iba. Isang gabi, naglakad siya papunta sa isang liblib na lugar malapit sa kagubatan. Walang tao sa paligid. Habang siya ay naglalakad, isang kakaibang pakiramdam ang dumapo sa kanyang puso—isang pakiramdam na parang may mga mata na nagmamasid sa kanya mula sa dilim. Ngunit hindi siya natatakot. Tinutok lang niya ang kanyang mga mata sa landas na tinatahak, at patuloy siyang naglakad. Hindi siya makakabasag sa kanyang mundo ng kagandahan, dahil para sa kanya, siya ang pinakamagandang nilalang sa mundong ibabaw. Habang papalapit siya sa isang abandoned na bahay sa dulo ng kagubatan, nagsimulang mag-iba ang hangin. Nagkaroon ng amoy na hindi maipaliwanag—masangsang, mabaho, parang isang bagay na naaagnas. Habang tinutuloy ang paglalakad, naramdaman niyang parang may isang presensya sa likod niya. Pero kahit na ang hangin ay nagiging mas malamig at ang dilim ay parang lumalalim, hindi siya tumigil. Pumasok siya sa bahay, at doon sa isang madilim na silid, nakita niya ang isang malaking salamin. Nasa harap ng salamin, siya’y humarap at ngumiti ng maluwang. Sa kanyang mga mata, siya pa rin ang pinakamaganda. Ngunit habang ang kanyang ngiti ay patuloy na kumikislap sa salamin, nagsimulang magbago ang imahe. Ang kanyang mukha, na sa kanyang pananaw ay perpekto, ay nagsimulang magbago. Ang balat na makinis, ay naging malata at puno ng mga sugat. Ang mga mata na dati'y kumikislap, ngayon ay matamlay, may kulay berdeng mga ugat na bumabalot. Ang buhok na maitim at makintab, ay nagsimulang magtaglay ng mga puting hibla, parang naluluma. Ang labi na dati’y malasa, ngayon ay napakaitim at parang natutunaw na. Habang pinagmamasdan niya ito, nakaramdam siya ng matinding takot. Ang kanyang mga kamay ay nagsimulang magkakaroon ng mga likido, parang naaagnas na bangkay. Nag-iiwan ng mantsa sa salamin ang bawat paggalaw ng kanyang mga kamay. Habang ang kanyang mukha ay patuloy na natutunaw, naramdaman niyang siya ay humihingal, ang katawan ay parang unti-unting nawawala sa pagkaka-anyo. Bumaling siya upang tumakas, ngunit napansin niyang ang pintuan ay nagsara na mag-isa, at ang lahat ng mga bintana ay natakpan ng mga pader ng lupa. Tumakbo siya ng mabilis, ngunit hindi siya makalabas. Ang salamin na nasa gitna ng silid ay nagsimula muling magpakita ng imahe—ng isang babaeng naaagnas, ang katawan na puno ng mga sugat, ang balat na namumuti na at humahapdi, ngunit ang mga mata ay walang tigil na sumisikat ng kasinungalingan ng kagandahan. "Isang kagandahan na hindi mo kayang itago," bumulong ang salamin. Nang tuluyan na niyang tignan ang sarili sa salamin, nakita niyang hindi siya ang maganda at buo na tinatanaw ng mga tao. Ang kanyang anyo ay isang bangkay na, sa lahat ng panahon, ay itinatago sa harap ng salamin ng kanyang mga mata. Nasa harapan siya ng kanyang huling katotohanan—ang kanyang kabangisan. Nagising na lamang si Isabel sa gabi, nakahiga sa isang lumang kama, at may mga piraso ng balat na natutuklap mula sa katawan. Isang nilalang na hindi na makikita ng sinuman bilang maganda. Siya ay isang bangkay na tanging ang kanyang imahinasyon lamang ang naglalagay sa kanya sa kagandahan. Ang mga tao sa baryo, na minsan ay humahanga sa kanya, ay hindi na siya nakikita. Bawat salamin ay nagiging simbolo ng kanyang mga kasinungalingan. Aral: Huwag gawing paminsan-minsan na kagandahan ang iyong pangunahing halaga. Dahil sa huli, ang mga bagay na iniisip mong walang kapintasan, ay may kakayahang magbukas ng pintuan sa mga lihim na hindi mo kayang tanggapin.
Please log in to comment.
