"Ang Kuwago sa Kampo Kagubatan"

May isang lumang kampo sa gitna ng isang masukal na kagubatan sa Silangang bahagi ng bayan ng Liliw, Laguna. Matagal na itong abandonado mula nang may mga kabataang nawala rito, at isa lang ang naiulat na nakabalik—pero baliw na, paulit-ulit lang sinasabi: “Wag mong gayahin… wag mong gayahin ang huni…” Sa kabila ng babala, isang grupo ng mga vlogger na mahilig sa mga urban legend ang nagpasya na puntahan ang lugar para gumawa ng content. Apat sila: si Ken, ang lider; si Drey, ang tech guy; si Carla, ang medium ng grupo; at si Niko, ang pilyo’t palabiro. Habang nililibot nila ang kampo, napansin nila ang kakaibang katahimikan. Wala ni isang kuliglig. Tanging malamig na ihip ng hangin at mga dahong nalalaglag. Hanggang sa may marinig silang “Hooooo… Hooooo…”—isang malalim, malamig, at halos hindi-taong huni ng kuwago. Si Niko, na kilala sa panggagaya ng kung ano-ano, agad bumirit: “HOoooOOoo~!” sabay tawa. “Ano, parehas ba?” Napatawa ang grupo, pero si Carla biglang natigilan. “’Wag mong ulitin 'yon,” bulong niya. “Hindi ‘yan normal na kuwago…” Maya-maya, may malalaking aninong gumalaw sa mga sanga sa itaas. Parang may malaking bagay na dumaan—pero sobrang bilis at halos di maaninag. Napatingala sila at tumambad ang isang kuwago na kasinlaki ng isang baka, may mga pulang matang nanlilisik, at ngipin na tila sa buwaya—matutulis at basang-basa ng laway. Nabingi sila sa lakas ng huni nito—parang sigaw ng kaluluwang pinapahirapan. At bago pa man sila makatakbo, sinugod sila nito. Si Niko ang unang sinunggaban—ang ulo niya’y nawala sa isang kagat. Habang nagtatakbuhan, napansin ni Carla na tila hinahanap lang ng kuwago ang gumaya sa huni nito. Kaya habang sumisigaw si Ken ng tulong, hinarap niya ito: “’Wag kayong tumunog! Kapag ginaya mo siya… kinukuha niya ‘yung boses mo. Kasama ng kaluluwa mo.” Isang isa, inatake ng kuwago ang mga naiwan. Sa huli, si Carla lang ang nakalabas, takot na takot at halos hindi na makapagsalita. Bago siya tuluyang mabaliw, nasambit lang niya: “Kapag narinig mo ang huni ng kuwago sa kampo… huwag mong gayahin. Huwag mong gayahin. Huwag. Mong. Gayahin.” Hanggang ngayon, sa tuwing may mga batang pilyo sa bayan na nanggagaya sa tunog ng kuwago sa gabi, sinasabi ng matatanda: “Magdasal ka na lang. Baka mamayang gabi, may bumungad sa bintana mo… pulang mata, nakangisi, at may ngipin na handang punitin ang lalamunan mo.”