Kabanata 1: Ang Nag-aalab na Lihim Isang nakakapasong hapon ng tag-araw sa Davao, ang init ay tila repleksyon lamang ng apoy na nagliliyab sa puso ni Fatimah. Ang magandang disenyo ng kanyang hijab ay hindi maitatago ang pag-aalala at kaba na bumabalot sa kanya. Ang lihim na pag-ibig niya kay Zain ay isang mabigat na pasanin, isang sikretong nagpapabigat sa kanyang dibdib. Bawat pagtibok ng kanyang puso ay isang paalala sa panganib at sa matinding pagnanasa na kanyang itinatago. Hindi niya kayang ipahayag ang kanyang nararamdaman, ang takot sa pagtanggi ay tila isang matigas na pader na humaharang sa kanyang dila. Si Zain, ang lalaking nagpatibok ng kanyang puso, ay isang enigma. Ang kanyang katahimikan, na akala niya ay lamig, ay nagtatago pala ng isang lalim na humahamon sa kanyang kaluluwa. Ang kanyang pananampalataya, ang kanyang matibay na paniniwala, ay isang pang-akit na hindi niya kayang labanan. Ang kanilang mga unang pag-uusap ay nag-iwan ng mga kiliti sa kanyang balat, mga sulyap na nagpaparamdam sa kanya ng kakaibang kuryente. Unti-unti, ang kanilang pagkakaibigan ay naging isang malalim na pag-iibigan, isang pag-ibig na nagdulot ng matinding kagalakan at takot. Ngunit ang kanilang pag-iibigan ay isang delikadong laro. Ang mahigpit na pamilya ni Fatimah ay isang hadlang na tila imposible madaig. Ang takot sa kanilang pagtanggi ay nagpapabigat sa kanyang dibdib, isang mabigat na bato na pumipigil sa kanyang paghinga. Si Zain naman, ay may sariling mga problema, mga pangarap na tila malayo sa abot ng kanilang mga kamay. Kaya’t ang kanilang pag-iibigan ay nanatiling lihim, isang apoy na nagniningas sa dilim, isang apoy na nagbabanta na sunugin siya mula sa loob. Ang larawan, ang babaeng nakatalikod, ay isang perpektong representasyon ng kanyang kalagayan: nagtatago, nag-aalangan, ngunit puno ng pag-asa. Ang caption, "No, I'm not married. No, I'm not engaged, but yes, I am taken," ay isang pag-amin na puno ng pagnanais at takot, isang pagsigaw ng kanyang puso sa gitna ng katahimikan. Ang kanyang pag-ibig ay isang lihim na kayamanan, isang kayamanan na ipinagtatanggol niya gamit ang buong lakas ng kanyang pagkatao, kahit na ang presyo nito ay ang kanyang kapayapaan. Kabanata 2: Pagsubok ng Distansya Ang pag-alis ni Zain ay isang lindol na nagwasak sa mundo ni Fatimah. Ang paliparan, dating simbolo ng pag-asa, ay naging isang lugar ng matinding pagdadalamhati. Bawat hakbang ni Zain palayo ay parang isang suntok sa kanyang puso, isang paghihiwalay na nagdudulot ng matinding sakit. Ang kanyang mga luha ay isang walang-tigil na ulan, isang pagpapahayag ng kanyang matinding kalungkutan at pangamba. Paano niya kakayaning mabuhay ng walang Zain sa kanyang tabi? Ang ideya ay tila nakapipigil sa kanyang paghinga. Ang mga sumunod na araw ay puno ng walang hanggang kalungkutan. Ang katahimikan ng kanilang tahanan ay nagpapaalala sa kanya ng matinding kawalan. Ang telepono, ang tanging koneksyon nila, ay nagiging isang sandalan, ngunit ang boses ni Zain ay hindi sapat upang punan ang malaking lungkot sa kanyang puso. Ang distansya ay isang malaking karagatan, isang walang hanggang lawak na naghihiwalay sa kanilang mga puso. Ang mga mensahe at tawag ay nagiging mga pira-pirasong pag-asa, mga sandaling nagpapaalala sa kanya ng kanilang pag-ibig, ngunit hindi sapat upang punan ang malaking kawalan. Ang pagdududa, isang malamig na ahas, ay nagsisimulang gumapang sa kanyang isipan. Kaya ba nilang tiisin ang paghihiwalay? Magtatagal kaya ang kanilang pag-ibig sa gitna ng mga pagsubok? Ang takot ay isang anino na palaging nasa kanyang tabi. Ngunit ang pag-ibig nila ay mas malakas kaysa sa kanyang mga takot. Ang mga sulat nila ay nagiging tulay, ang mga salita ay nagiging mga yakap at halik na nagbibigay ng kaunting ginhawa. Sa kabila ng distansya, ang kanilang mga puso ay nananatiling magkadikit, isang koneksyon na hindi kayang sirain ng anumang hadlang. Ang pagsubok na ito ay nagpapalakas sa kanilang pananampalataya sa isa't isa. Natututo silang magtiwala, magparaya, at magbigay. Ang kanilang pag-ibig ay isang matatag na pundasyon, isang pangako na handang harapin ang anumang pagsubok. Ito ay isang liwanag na nagniningning sa gitna ng dilim, isang gabay sa kanilang mahabang paglalakbay. Ang larawan, ang babaeng nakatalikod, ay sumisimbolo sa kanilang pagtitiis, sa kanilang pag-asa para sa isang araw na muling magkasama. Ang caption, "No, I'm not married. No, I'm not engaged, but yes, I am taken," ay isang matatag na deklarasyon, isang pag-amin ng kanilang walang hanggang pag-ibig. Isang pag-ibig na handang harapin ang anumang pagsubok, isang pag-ibig na higit na malakas kaysa sa distansya.
Please log in to comment.
