Tomino sa Impiyerno

Hindi ko na maalala kung saan ko unang narinig ang tungkol kay Tomino. Parang kwentong-demonyo lang sa internet. Sabi nila, may tula raw na isinulat ng isang makata noon, na nagdadalamhati sa pagkamatay ng kanyang anak. Ang tula’y isinulat ng buong poot, lungkot, at panibugho. At naging sumpa. Bawal mo raw itong basahin nang malakas. Kapag ginawa mo, bubuksan mo ang pinto ng sariling impiyerno. Nagkibit-balikat lang ako. Ano ba naman ‘yung tula lang? Nakita ko siya sa lumang thread sa forum. May nagsalin ng “Tomino’s Hell” sa English. At kahit may babala sa taas — “Do not read out loud” — syempre, matigas ulo ko. Boses ko pa'y hininaan ko pa. Pero binigkas ko. Buong buo. Walang putol. Pagtapos ko, parang wala lang. Tahimik. Hanggang sa pagtulog ko. Doon ko na siya nakita. Sa panaginip ko, may isang batang lalaking nakatayo sa harap ng mababang pinto na gawa sa buto. Nakadamit siyang itim na para bang sinunog na damit. Namumula ang mga mata niya — hindi dahil sa galit, kundi sa iyak. Pero walang luha. Tuyo ang mukha. Lahat ng luha niya, nahulog na sa lupa ng impiyerno. Nagsalita siya nang pabulong: “Bakit mo ako sinundan?” Gusto kong sumigaw. Hindi ko magawa. Sa likuran niya, may mga hayop na walang ulo. May kambing, may baka, may ahas na may mukha ng bata. May naririnig akong mga batingaw, tumutunog nang hindi sabay — parang sirang kampana. At sa paligid ko, may pader na may mga mukha — mukha ng mga taong sumubok ding basahin ang tula. Lahat sila, nakatitig sa akin. Isa lang ang sigaw nila: "Si Tomino… hindi nag-iisa!" Nagising akong pawis na pawis, nanginginig, at may lasang dugo ang lalamunan ko. Pero ang mas malala — pagmulat ng mata ko, may itim na lapis na nakasulat sa kisame ko: “Ikaw na ngayon si Tomino.” Simula nun, sa bawat salamin, may parang anino sa likuran ko. Minsan, ako rin ang mukha na nakita ko — pero umiiyak ako, kahit hindi ako umiiyak. At minsan, pag tulog ko, pakiramdam ko’y tinataga ako ng mga taludtod. Hindi na ako makabasa ng kahit anong tula — dahil bawat linya, nagiging paalala na: "Minsan mo na siyang binasa. At ngayon… binabasa ka na rin niya."