"Ang Aswang sa likod ng Bahay"

Sa isang liblib na baryo sa Antique, nakatira si Aling Rosa, isang matandang babae na kilala sa pagiging tahimik at misteryosa. Hindi siya lumalabas tuwing araw, at sa gabi lamang siya nakikitang naglalakad sa paligid ng kanyang bakuran. Ang mga bata sa baryo ay takot sa kanya, lalo na't may mga balitang tuwing kabilugan ng buwan, may nawawalang hayop o sanggol sa lugar. Isang gabi, naglakas-loob si Nardo, isang binatilyong mapanuri, na sundan si Aling Rosa. Sa ilalim ng buwan, nakita niya ang matanda sa likod ng bahay nito—nakaluhod sa tabi ng isang malaking tapayan. Laking gulat niya nang makita niyang humaba ang dila nito, sinisipsip ang laman ng isang manok na parang hinihigop! Mabilis siyang tumakbo pabalik sa kanilang bahay at isinumbong ito sa kanyang ama. Kinabukasan, nagsama-sama ang mga lalaki sa baryo at pinuntahan si Aling Rosa. Ngunit pagdating nila sa bahay, wala na ito. Naiwan lamang ang sirang tapayan, may bahid ng dugo, at mga bakas ng paa na tila lumipad palayo. Simula noon, wala nang nawalang bata o hayop sa kanilang baryo. Ngunit tuwing kabilugan ng buwan, maririnig pa rin ang kakaibang huni ng isang nilalang sa kadiliman—tila nagpapaalala na hindi pa rin tuluyang nawala ang aswang.